Áhald það sem er á myndinni hér til hliðar nefnist skilma, tréfiskur með blýi á endanum og var notuð við landnótaveiðar á síld. Þá gengu síldartorfurnar oft mjög nálægt landi. Nótin var þá fest í annan endann í landi og farið með hinn endann á bát og kastað fyrir torfuna og tekinn bugur um síldartorfuna og farið í land með djúpendann. Þá var síldin komin í svokallaðan "lás", blýteinninn í nótinni lá við botninn og korkteinninn á yfirborðinu og komst því síldin ekki út. Skilman gegndi því hlutverki tálbeitu til að halda síldinni inni í nótinni meðan verið var að draga hana að landi, var henni þá kastað fyrir síldina og síðan dregin að landi, og elti þá síldin skilmuna. Í lásnum var síldin oft geymd í marga daga og var tekið úr lásnum smátt og smátt með svokallaðri "úrkastnót". Smásíldin var aðallega notuð í beitu.
